Historia ludzi działających w polskim ruchu oporu podczas II wojny światowej. Rok 1941. Na terenie Anglii kończy się szkolenie pięcioosobowego oddziału Polaków, którzy mają zostać zrzuceni na teren okupowanej ojczyzny, by przeprowadzać akcje dywersyjne. W jego skład wchodzą zawodowy major Wojska Polskiego Czesław Konarski (Jan Englert) i jego dwaj synowie - sportowiec i porucznik WP Władek (Jan Wieczorkowski) i student medycyny Michał (Jakub Wesołowski). Wszyscy trzej po klęsce wrześniowej przedostali się do Anglii. Żona Czesława, lekarka Maria (Katarzyna Gniewkowska), została w Polsce i nie wie, co dzieje się z jej bliskimi. Pozostali członkowie oddziału to absolwent architektury Markiewicz (Antoni Pawlicki), pochodzący z rodziny rzemieślniczej z warszawskiej Pragi, oraz Bronek Woyciechowski (Maciej Zakościelny), przed wojną jedyny dziedzic fortuny warszawskiego fabrykanta. W Warszawie przebywa narzeczona Bronka, aktorka Wanda (Maja Ostaszewska). Sądzi, że ukochany nie żyje i nie widzi sensu życia dla siebie. Zażywa truciznę i trafia do szpitala, gdzie ratuje ją doktor Maria.Karol żąda od Wandy kopii listów, które otrzymała od Grażyny. Tłumaczy zdumionej kobiecie, że próbuje wykryć niemieckich agentów. Janek i Antek przeszukują opieczętowane mieszkanie. Bronek wykonuje pierwszy wyrok na konfidencie. Po powrocie z akcji znajduje ukojenie w ramionach kochanki, Wisi. Major Halbe i standartenführer Keller jadą na polowanie. Wspólnie podejmują decyzję o przeniesieniu Władka na Pawiak. Podczas łowów Keller skręca nogę. Trafia do szpitala doktor Marii. Konarska dowiaduje się, że jej syn jest przetrzymywany w więzieniu na Pawiaku. Sajkowski spotyka swojego doktoranta, Moslera. Chłopak obiecuje, że pomoże rodzinie profesora wydostać się z getta.