Na początku XV wieku zakonnicy Sawwatiusz i Zosima dotarli nad brzeg Morza Białego i w niewielkim czółnie przeprawili się na wyspy, nazwane potem Archipelagiem Sołowieckim. Wybudowali tu klasztor, a za ich przykładem także inne zakony zagospodarowały teren. W 1920 roku do archipelagu dotarła nowa władza. Mnichów wygnano, a wszystko zamieniono na łagier. W ciągu 20 lat przez łagry na Wyspach Sołowieckich przewinęło się około miliona skazańców 50 narodowości.